Αυτό το εικονοβιβλίο είναι, μαζί με το Bokstavsbarn, το μόνο κείμενο στο σώμα που εξετάζει το θέμα της αναπηρίας. Είναι το μόνο έργο που αναπαριστά την κώφωση. Η ιστορία παρουσιάζει μια ευτυχισμένη, συνηθισμένη ημέρα στη ζωή ενός νεαρού κοριτσιού. Η δραματικότητα του κειμένου υπεισέρχεται όταν ξεσπάει ένας τσακωμός στην παιδική χαρά. Το κορίτσι σταματά τον καβγά και γίνεται φίλη με το θύμα. Αυτό την επισκέπτεται για τσάι και οι δυο τους συνδέονται. Οι αναγνώστες ίσως χρειαστεί να δουν το έργο αρκετές φορές πριν καταλάβουν τη διαφορά μεταξύ της πρωταγωνίστριας και των άλλων χαρακτήρων. Ο τίτλος μπορεί να παρέχει μια ένδειξη ότι είναι κωφή. Με ευαισθησία, το έργο αυτό γίνεται ένα καλό εφαλτήριο για να συζητηθεί η αναπηρία. Ως ιστορία, είναι μια σημαντική απεικόνιση της φιλίας, της επίλυσης συγκρούσεων και της ενδυνάμωσης. Μόλις κατανοηθεί η αναπηρία, μπορεί να διαβαστεί ξανά για να εξεταστούν οι αναπαραστάσεις των αισθήσεων που προκύπτουν σε κάθε σελίδα: οι εικόνες καταφέρνουν να μεταδώσουν την εμπειρία της οσμής, της γεύσης, της αφής και της ακοής με τρόπο που τα περισσότερα οπτικά κείμενα δεν αντιμετωπίζουν.
