Η έλλειψη στέγης αποτελεί ένα σημαντικό θέμα σε όλο τον κόσμο. Αυτό το ζήτημα μπορεί να συνδεθεί θεματικά με άλλα παραδείγματα που έχουν επιλεχθεί και απαρτίζουν αυτό το σώμα κειμένων και συγκεκριμένα με όσα διαπραγματεύονται το ζήτημα της μεταναστευτικής κρίσης. Αυτή η μελαγχολική ελληνική ταινία μικρού μήκους αναλύει τον πόνο ενός ηλικιωμένου άνδρα χωρίς σπίτι, που ζητιανεύει στους δρόμους για χρήματα. Οι νέοι ηλικίας 12-15 ετών θα βρουν στη συναισθηματική δύναμη αυτής της ταινίας ένα σημαντικό εφαλτήριο για να εξετάσουν το ρόλο της έλλειψης στέγης στις δικές τους ζωές και την κατανόηση που έχουν γι’ αυτό το θέμα. Είναι εξίσου σημαντικό ότι η ταινία οδηγεί τον θεατή να εξετάσει τα αίτια της έλλειψης στέγης και παραπέμπει στην αντιμετώπιση ψυχικών ασθενειών. Είναι επιπλέον αξιοσημείωτο ότι η ταινία είναι μια από τις λίγες ταινίες με κούκλες πλαστελίνης που υπάρχουν στο σώμα κειμένων, δηλώνοντας μια σημαντική πτυχή στα στυλ της κινούμενης εικόνας που απαντώνται στο χώρo των μέσων για παιδιά και για νέους.
